Bayram denince bütün ailenin bir arada olduğu, misafirlerin ağırlandığı kalabalık bir sofra gelir ilk olarak akla… Büyük, küçük, yaşlı herkeste ayrı bir heyecan olsa da her bayram çocuklara gelir oysa. Çocuk olmak daha da eğlenceli bir hal alır bayramların her sabahında…
Anneden, babadan, amcadan, teyzeden, dededen alınan harçlıklar birikirken ceplerde, çalınan her kapı açıldığında ikram edilen en güzel hediyedir çikolata…
Bayramlar, çikolata tadında, kokusunda geçerdi bir zamanlar… En değerli olanlar saklanırdı bir köşede, ağır misafirler gelince çıkardı ancak ikrama. İki ayrı torba taşırdı çocuklar yanında birine şeker diğerine çikolata doldurmaya…
Her kapı sevgiyle aralanırdı çocuklara. Çünkü onlardı bayramın neşesi, gelecek yıllara taşınacak değerlerin meşalesi…
Yorgunluk nedir bilmezdi çocuklar, ne mutlu ki tek dertleri bayramın ganimeti çikolata ve şeker…
Geceden yıkanıp, ütülenen ve askıya asılan bayramlıklar giyilirdi ya sabahına… Akşam olunca da elbiselerin üzerindeki çikolata lekeleri yeterdi bayramın bayram gibi yaşandığının ispatına.
Bayramdan önce başlardı çikolatasının hikayesi. Evde temizlik, mutfakta pür telaş, alışverişte itina hiç bitmezdi. Her şey tam ve eksiksiz olmalıydı…En sona kalan ve en önemli seçim ise antika kristal şekerlikte sütlüsünden, fıstıklısına, badem şekerlisine kadar hangi çikolataların yerini alacağıydı. Çünkü, oturup hoş sohbet edenlerden, birbirinden leziz yemeklerin tadına bakanlara, kapıdan el öpüp giden herkesin damağında kalan son tadın duygusuydu o çikolata…
İşte hatıralarda biriken o çikolataların duygusu dile gelen bu yazıda…Herkesin çikolata tadında bir hatıra daha biriktireceği nice bayramlar diliyoruz.
Mabel Ailesi
İstanbul’un Tarihi Çeşmeleri: Çeşm’den ‘çeşme’ye… Bir Sonraki:
Çikolata ve dondurma aşkına…